Uit de jubileumgids van 2012
Het begon allemaal bij de Apeldoornse Nettenfabriek Von Zeppelin, waar op
22 september 1962 door een aantal 
werknemers van deze fabriek de zaterdagvoetbalclub ANZA werd opgericht. Nadat met de nodige moeite toestemming werd verkregen om op het voetbalterrein van de St. Josephstichting te gaan spelen, kon worden deelgenomen aan de 3e klas zaterdagcompetitie van de GVB. In 1964 promoveerde het elftal na keuze naar de 2e klas. Om de vereniging ook toegankelijk te maken voor niet-werknemers van de Nettenfabriek, werd tijdens de ledenvergadering van 28 mei 1966 besloten de verenigingsnaam ANZA te veranderen
in Groen Wit '62.
In het 5e jaar van het bestaan, werd een tweede elftal voor de competitie ingeschreven. Een jaar daarna kwam de vereniging in de problemen toen het huurcontract van het voetbalveld door het bestuur van de St. Josephstichting werd opgezegd. Het was het begin van een meer dan tien jaar durend accommodatieprobleem. Pogingen om via de dienst "Lichamelijke Opvoeding en Sport" van de gemeente Apeldoorn het veldenprobleem op te lossen, mislukten. Wel werd toen al (1968) toegezegd dat Groen Wit haar definitieve bestemming zou krijgen in het toekomstige Sportpark de Maten. De eerste 10 jaar hoefde echter nog nergens op te worden gerekend. Gelukkig werd met het bestuur van de St. Josephstichting te elfder ure overeenstemming bereikt om op hun sportterrein te blijven spelen. Dit zou nog 2 seizoenen duren.
Terwijl er intussen een 3e elftal voor de competitie was ingeschreven, werd er naarstig naar een oplossing voor het veldenprobleem gezocht. Het idee ontstond om ergens bij een boer een stuk grasland te kopen, waarop met behulp van de gemeente een voetbalveld aangelegd zou moeten worden. Deze pogingen resulteerden in het huren van een stuk grasland aan de Richtersweg, dat als voetbalveld werd ingericht. Op dit schuin aflopende knollenveld werd vanaf 1969 drie seizoenen lang gespeeld. In het eerste seizoen op dit veld werd het 1e elftal kampioen en promoveerde naar de 1e klas GVB.
Toen ook dit huurcontract werd opgezegd, zat men opnieuw zonder speelveld. Vele gesprekken tussen de Gemeente, AGOVV en Groen Wit leidden er uiteindelijk toe dat vanaf seizoen 72/73 een onderkomen werd gevonden op één van de bijvelden van AGOVV. Deze inwoning zou twee seizoenen duren. Met ingang van het seizoen 74/75 werd namelijk veld 12 van het Sportpark Orderbos door de gemeente toegewezen aan Groen Wit. Meteen het eerste seizoen op dit prachtige veld werd het 1e elftal kampioen van de 1e klas GVB en promoveerde naar de 4e klas KNVB.
Na de wedstrijden werd gebruikt gemaakt van het clubhuis van honkbalvereniging Robur '58 om de geweldige dorst te lessen. Robur '58 is hier niet slechter van geworden. Hoewel met dank gebruik werd gemaakt van dit clubhuis, speelde het echte verenigingsleven zich altijd af in de kantine van de ANZA. Hier werden de verenigingsavonden maar ook bijv. de ledenvergaderingen gehouden.
Hoewel men dolgelukkig was met het prachtige veld op het Orderbos, bleek reeds na één seizoen dat 1 veld niet toereikend was voor het groeiende aantal elftallen dat op 7 was gekomen. Bovendien was inmiddels de jeugdafdeling opgericht waarbij werd gestart met een C-, D- en een E-elftal.
De oplossing voor het veldenprobleem werd gevonden door de volgende 3 seizoenen het 6e en 7e elftal hun thuiswedstrijden te laten spelen op het terrein van de St. Josephstichting en het C-elftal onderdak te geven bij buurman OBV op veld 4. Omdat de pupillen allemaal woonachtig waren in de Maten, werd de training voor hen verzorgd bij Alexandria op sportpark Nagelpoel.
De accommodatieproblematiek en de daaraan gekoppelde wens om te gaan voetballen in de wijk de Maten liep als een rodedraad door het voetballen in de wijk de Maten liep als een rode draad door het verenigingsbestaan. Begin jaren 70
werd bekend dat er in de Maten niet één, maar twee sportparken zouden worden aangelegd, nl. Sportpark de Vork en Sportpark de Maten. Voor het bespelen van deze sportparken kwamen WSV en Groen Wit '62 in aanmerking. WSV koos voor sportpark
de Vork dat het eerst zou worden aangelegd. Groen Wit '62 had geen enkel bezwaar tegen het sportpark de Maten. Om hiervoor in aanmerking te kunnen komen, mocht er bij Groen Wit geen bezwaar zijn om in de toekomst ook op zondag te gaan voetballen. Op de algemene ledenvergadering van 18 juni 1973 werd dit besluit dan ook genomen.
In datzelfde jaar bleek echter dat de realisering van het sportpark de Maten eerder zou plaatsvinden dan sportpark de Vork. WSV kwam op haar eerdere keus terug en wilde alsnog als enige in aanmerking komen voor het sportpark de Maten. Opnieuw moest er worden geknokt voor de belangen en wellicht het voortbestaan van de vereniging, te meer omdat bleek dat de voorkeur van de Gemeente naar WSV ging. Een fusievoorstel werd door beide verenigingen van de hand gewezen. Door de inzet en vastberadenheid van het toenmalige bestuur, besloot de wethouder van sportzaken dat Groen Wit '62 met ingang van het seizoen 78/79 hoofdbewoner zou worden van sportpark de Maten.
Bij aanvang van dat seizoen moest het clubhuis nog worden gebouwd. Daarom werd als tijdelijk onderkomen een nissen loods neergezet. In deze "Nissenhut" konden onze tegenstanders na de wedstrijd weer een beetje op adem komen onder het genot van een al dan niet alcoholische versnapering. Scheidsrechters en meegekomen bestuursleden werden in die tijd ontvangen in een woonwagen die achter de "Nissenhut" stond en die zelfs voorzien was van een telefoon. In de "Nissenhut" werden dat jaar ook activiteiten georganiseerd zoals klaverjassen. In de wintermaanden was het slechts in de nabijheid van de potkachel aangenaam warm. Op grotere afstand werd het koud, soms zo koud dat de flesjes bier en frisdrank bevroren in de kratten. Toch was dit een gezellige periode.
Begin september ‘79 beschikt de vereniging dan voor het eerst in haar bestaan over een volwaardige sportaccommodatie. Helaas degradeerde het 1e elftal in het seizoen 80/81 weer naar de afdeling Gelderland.Bij de ingebruikname van het sportpark, was slechts de 1e fase gerealiseerd. De 2e fase die bestond uit de aanleg van nog eens 3 voetbalvelden met bijbehorende kleedkamers, was gepland begin jaren 80. Van deze fase is in augustus 1984 alleen de aanleg van het huidige hoofdveld gerealiseerd, zonder de bouw van de bijbehorende kleedkamers.Toen in het begin van de jaren 70 bekend werd dat Groen Wit '62 over zo'n jaar of tien een sportaccommodatie in de Maten zou krijgen, werd in 1971 besloten tot de oprichting van de "bouwfondscommissie". Deze commissie had tot doel gelden in te zamelen voor de bouw van een clubhuis op de nieuwe accommodatie. Met de verkoop van bouwstenen, het organiseren van kien- en kaartavonden, bazaars en verlotingen, maar ook door het ophalen van oud papier zamelde de commissie in haar 7-jarig bestaan ruim fl. 50.000,- in. In 1978 werd de bouwfondscommissie opgeheven. Hiervoor in de plaats kwam de bouwcommissie die zich ging bezighouden met een stuk zelfwerkzaamheid bij de bouw van het clubhuis en de evenementencommissie die doorging met het organiseren van evenementen voor het inzamelen van de broodnodige gelden. Een blik op onze accommodatie laat u zien welk een fraai resultaat deze werkzaamheden tot gevolg hebben gehad.Alvorens het "eigen" sportpark een feit werd, is er dus jaren van het ene thuisveld naar het andere gezworven. Het 
accommodatieprobleem heeft voortdurend de aandacht van het bestuur gevraagd en een zware wissel getrokken op de eenheid binnen de vereniging. In de vele seizoenen die er inmiddels gespeeld zijn op sportpark de Maten, is er evenals de jaren daarvoor hard gewerkt aan het gezicht van de vereniging. In de loop der jaren zijn tal van toernooien georganiseerd, zoals het Matenvoetbaltoernooi (1982 - 2007), het Horecatoernooi (1983 – heden) en het internationale Vriendschapstoernooi (1984 – 2006) waaraan werd deel genomen door teams uit vele landen. In 2009 werd het Vriendschapstoernooi nog eenmaal gehouden, maar dit had allang niet meer de allure van de voorgaande jaren.De afgelopen 20 jaar heeft ook ons 'vlaggenschip' hectische seizoenen doorgemaakt. In het seizoen 1991-1992 promoveerde (toen nog) zaterdag 1 opnieuw naar de 4e klas van de KNVB. Na het 1e jaar met goed voetbal op de zesde plaats te zijn geëindigd, presteerden zij het in het seizoen 1993/1994 om via een 2e plaats te promoveren naar de 3e klasse KNVB. Meteen in het seizoen 94/95 werd een behaalde periodetitel verzilverd en werd door het winnen van de nacompetitie promotie bereikt naar de 2e klas KNVB.
In het seizoen 95/96 eindigde zaterdag 1 op de 6e plaats in de 2e klasse KNVB. Door de invoering van de hoofdklasse op 
zaterdag, volgde echter een opwaardering van de andere klassen, waardoor Groen Wit '62 zaterdag 1 in het seizoen 96/97 werd ingedeeld in de 1e klas KNVB. Dit was met de toenmalige selectie echter te hoog gegrepen. Tussentijds vertrok er een trainer en kwam er een 'oude' trainer terug die met alle inzet nog geprobeerd heeft om het onheil van een degradatie te voorkomen. Helaas is dat niet gelukt waardoor Groen Wit in het seizoen 97/98 weer uitkwam in de 2e klas KNVB. Ook in het seizoen 98/99 kwamen wij uit in de 2e klas en eindigden in de middenmoot. Het seizoen 99/00 eindigde Groen Wit op de laatste plaats in de 2e klas, waarna degradatie volgde naar de 3e klas.
De poging om via een stichtingsvorm prestatievoetbal te gaan spelen, werd door de ledenvergadering afgewezen, waarna werd gekozen voor prestatievoetbal op zondag en waarbij moest worden gestart in de 6e klas KNVB. Na 3 seizoenen mee te hebben gespeeld voor de prijzen, werd het elftal in het seizoen 2003/2004 kampioen en promoveerde naar de 5e klas KNVB. In 2004/2005 eindigde het elftal op de 4e plaats, maar wist via de nacompetitie meteen door te stomen naar de 4e klas KNVB.
In de daarop volgende 4 seizoenen presteerde het elftal goed in de 4e klas, waarbij weliswaar tweemaal een periodekampioenschap werd veroverd, maar geen promotie kon worden afgedwongen. In het seizoen 2009/2010 eindigde het elftal op de 6e plaats, maar omdat het de 1e periodetitel had binnen gesleept, kon via de nacompetitie alsnog promotie naar de 3e klas worden afgedwongen. Het verblijf in de 3e klas mocht slechts 1 jaar duren. Nadat het elftal op de 10e plaats was geëindigd, moest het spelen voor behoud. Helaas werd de finale van de nacompetitie met 1-0 verloren, waarmee degradatie naar de 4e klas opnieuw een feit was.
Het bekende gezegde “De jeugd heeft de toekomst” is vooral van toepassing op onze vereniging. Sinds Groen Wit ’62 is gevestigd in de wijk de Maten heeft de vereniging een grote groei doorgemaakt en is in de loop der jaren dan ook uitgegroeid tot een van de grootste in Apeldoorn. De vereniging beschikt nu in totaal over plm. 950 leden, waaronder zo’n 550 jeugdleden. Bijna alle selecties bestaan uit jongens en mannen die al jaren bij Groen Wit '62 voetballen. Al vele jaren spelen er meisjes mee in de pupillen- en juniorencompetitie. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat er in het seizoen 2009/2010 is gestart met een vrouwenteam. Met deze ontwikkeling volgen wij de landelijke trend die te zien is bij het meisjes- en vrouwenvoetbal.
Om het verenigingsleven draaiende te houden, verrichten vele vrijwilligers organisatorische en dienstverlenende taken
binnen de vereniging. Hoewel de accommodatie is uitgebreid en gemoderniseerd,
is deze voor zo'n grote vereniging toch nog af en toe te klein. Met veel passen en meten wordt er dan weer voor gezorgd dat iedereen een plekje heeft om zich om te kleden en te kunnen voetballen. Vrijwilligers zijn voor iedere club onmisbaar. Zouden zij er een punt achter zetten dan zal er heel wat wegvallen voor de leden.
Er zijn dan ook nooit genoeg vrijwilligers. Voor allerlei klusjes en taken zijn mensen nodig. Het kost soms heel wat moeite, maar een aantal fanatieke mensen binnen Groen Wit presteert het toch maar steeds weer om mensen te vinden op allerlei posten.
Hiermee willen wij dit historisch overzicht afsluiten
